خورشید غروب کرده بود ...
مرد از فرط خستگی و سرما بی رمق به زمین افتاد ...
نیمه شب از شدت تشنگی در خواب نالید ...
گل ساقه اش را خم کرد و قطره های شبنم را در دهان مرد غلتاند ...
علفهای سبز اطرافش رشد کردند تا گرمش کنند و خورشید صبحگاهی آنقدر بر بدنش تابید که گرمش کرد ...
صبح که شد ... غلتید که بیدار شود ...
با این کارش علفها را له کرد ...
با دستش ساقه گل را شکست و تا چشمش به خورشید افتاد گفت :
" ای لعنت به این خورشید ! باز هم هوا گرم است"...
نظرات شما عزیزان:
تنهای متفاوت 
ساعت16:56---22 بهمن 1390
سیلوم تینا جون.gif)
|
تبادل
لینک هوشمند
انسان و انسانيت....
نويسنده: 
